Péchier davasında sanıkların ilk açıklamaları şöyleydi: "Bütün bu zehirlenmelerin sorumluluğunu bana yıkmak için her şey yapıldı."

Duruşma salonunda iki yüz kişi, komşu yayın odasında yüz kişi, onlarcası daha, saatlerce sağanak yağmur altında, bu kadar çok insanı barındıracak şekilde tasarlanmamış Besançon adliyesinin kapısında bekledikten sonra kaldı. 22 Eylül Pazartesi günü, iddianamesinin üzerinden sekiz buçuk yıl geçtikten sonra, Frédéric Péchier'in kendini ifade etme zamanı nihayet gelmişti; bir ceza mahkemesinde, bir soruşturma yargıcının odasındaki mahremiyetle veya bir gazeteciyle baş başa görüşmenin rahatlığıyla aynı şey değildi bu.

Duruşma boyunca sessiz ve duygusuz olduğu bilinen Frédéric Péchier, kendini kararlılıkla savunacağını gösterdi. Rakiplerinin sayısız girişimine rağmen asla öfkesini kaybetmedi. Ancak yarım saatlik sorgulamanın ardından, bazı tanıkların şişkin egolu yıldız doktor karikatürünü alt etmeyi başardı.

Başkanı dosyayı "tekrar okuması" için hemen bu sinirli ve küstah tonu benimsemek veya "soruyu en az üç kez sorduğunu" belirtmek gerçekten akıllıca mıydı? Başsavcılara, belirli bir savcılık tanığının kendisini suçlamış olmasının nedeninin "sorunun kötü sorulması" olduğunu ve "doğru bir şekilde yeniden sorgulanması" gerektiğini açıklamak gerçekten gerekli miydi? Kesin kanıtların olmadığı ve yansıtılan imajın belirleyici olma riski taşıdığı bu davadaki ilk konuşmasında, Frédéric Péchier yargıçlarını yatıştırmaya çalışmadı.

Bu makalenin %78,61'i okunmayı bekliyor. Geri kalanı abonelere ayrılmıştır.